Gecen yil (2009) Haziran ayinda Galata da bir Ispanyol Restaurant inda calisiyordum. Her gun ayni saatte Nazli geliyodu ananesiyle. (Fotografta gorunen ananesi.).Annesinin psikolojik problemleri varmis. Sagdan soldan gelen yardimlari topluyolardi birlikte. Lahana bebekler vardir ya..Onlar gibiydi Nazli. Simsiyah kuzguni saclari vardi..ve muhtesem bir gulumsemesi..Olup bitenden hic haberi yoktu. Neden oradalar, napiyolar..Kendisine verilen cikolatanin keyfini cikariyodu sadece. Birkac yil sonra hayatinin ne kadar degisecegini dusundum. Degisecekti cunku birkac yil sonra farkedecekti. Nerede olduklarini, ne yaptiklarini...Nerede olamadigini, ne yapamadigini farkedecekti daha kotusu...Cok acimasiz hayat..Nazli ya daha da acimasiz...
Yanda gorulen Nazli nin dayisi..Annesinin ne kadar kucuk oldugunu siz dusunun artik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder